4.29 Paano ginagawa ang pagpapalaglag?
Ang isang pagpapalaglag ay isang interbensyong medikal na kinasasangkutan ng sadyang pagwawakas ng bagong buhay na lumalaki sa sinapupunan. Hanggang pitong linggo pagkatapos ng paglilihi, ang isang babae ay maaaring pumili upang uminom ng isang abortion pill upang makapukaw ng isang pagkalaglag.
Hanggang sa labindalawang linggo ng pagbubuntis, ang sanggol ay maaaring masipsip mula sa sinapupunan (curettage na may pagsipsip) gamit ang isang malakas na aparato ng pagsipsip. Pagkatapos ng ikalabindalawang linggo, ang sanggol ay maaaring makuha mula sa sinapupunan na baha-bahagi sa isang operasyon (paglikas).
What is forbidden by the fifth commandment?
Ang ikalimang utos ay nagbabawal na lubhang labag sa batas moral:
- direkta at sinadyang pagpatay at pakikipagtulungan dito;
- direktang pagpapalaglag, naisin bilang isang layunin o bilang paraan, pati na rin ang pakikipagtulungan dito. Kalakip ng kasalanang ito ay ang parusa ng excommunication dahil, mula sa sandali ng paglilihi niya, ang tao ay dapat na ganap na igalang at protektahan sa kanyang integridad;
- direktang euthanasia na binubuo sa pagwawakas sa buhay ng mga may kapansanan, may sakit, o mga malapit nang mamatay sa pamamagitan ng isang gawa o sa pag-alis ng isang kinakailangang aksyon;
- pagpapatiwakal at kusang-loob na pakikipagtulungan dito, kung ito ay isang matinding pagkakasala laban sa makatarungang pag-ibig sa Diyos, sa sarili, at sa kapwa. Ang pananagutan ng isang tao ay maaaring lumala sa iskandalo na ibinigay; ang isang taong nababagabag sa sikolohikal o nakakaranas ng matinding takot ay maaaring nabawasan ang responsibilidad. [CCCC 470]
Bakit hindi katanggap-tanggap ang pagpapalaglag sa kahit anong antas naroroon ang isang embryo?
Ang ipinagkaloob ng Diyos na buhay ay direktang pag-aari ng Diyos; ito ay banal at inalis ang kontrol sa bawat tao. "Bago pa Kita hinubog sa sinapupunan, kilala na Kita; bago ka pa isinilang, ibinukod na Kita" (Jer 1:5).
Ang Diyos lamang ang Panginoon ng buhay at kamatayan. Kahit minsan, hindi akin ang "aking" buhay. Ang bawat bata ay may karapatan sa buhay simula pa sa paglilihi sa kanya. Mula sa simula, ang hindi pa naisisilang na bata ay sarili nang tao, at walang sinuman ang dapat lumabag sa kanyang mga karapatan, hindi ang estado, walang doktor, at kahit na ang sarili niyang ina. Ang pagiging klaro ng Simbahan ukol rito ay hindi isang kakulangan sa awa; higit pa riyan, nais niyang ituro ang hindi na maisasaayos na pinsala na magagawa sa walang salang pinatay na bata, sa kanyang mga magulang at sa buong lipunan. Ang pangangalaga sa inosenteng buhay ay nabibilang sa pinakamahalagang tungkulin ng estado. Kapag hindi ginampanan ng isang estado ang tungkuling ito, ito mismo ay nagpapahina sa mga pundasyon ng panuntunan ng batas. [Youcat 383]
Pati na rin ang ina, madalas may ibang mga tao rin na nagpasiya sa pagkamatay ng anak sa sinapupunan. Sa una, ang ama ng anak ay maaaring sisihin ... sa ganitong paraan ang pamilya ay napinsala at nilapastangan sa kalikasan nito bilang isang pamayanan ng pag-ibig at sa bokasyon nito na maging "santuwaryo ng buhay". Hindi rin makaligtaan ang ilang pwersa na kung minsan ay nagmumula sa mas malawak na miyembro ng pamilya at mula sa mga kaibigan ... Ang mga doktor at nars ay responsable din ... Ang pagpapalaglag ay lampas sa responsibilidad ng mga indibidwal at lampas sa pinsala na nagawa sa kanila, at tumatagal sa isang malinaw na panlipunan sukat [Pope John Paul II, Evangelium Vitae, 59]
