2.9 Ano ang mga uri ng mga monghe, madre, at pari ang mayroon?
Ang mga relihiyosong pari (monghe), mga kapatid na lalaki (pari) at kapatid na babae (madre) ay ang mga taong pinili na italaga ang kanilang mga sarili, ang kanilang buong buhay at ang kanilang mga pag-aari sa Diyos, at mamuhay para lamang sa kanya. Namumuhay sila ayon sa isang (monastic) batas [>2.25], at nagtatrabaho sa loob o labas ng kanilang monasteryo o kumbento.
Kasama sa mga halimbawa ay ang Missionaries of Charity (ang kongregasyon na itinatag ni Mother Teresa), ang mga Pransiskano, mga Heswita at ang mga Mahihirap na Clara. Iba-iba ang pamamaraan ng bawat isa sa mga komunidad na ito. May iba na ang pangunahing tuon ay pagdarasal [>3.5], ang iba ay nagtatrabaho sa mga paaralan o mga ospital, o kaya ay gumaganap ng ibang mga gawain.
How are the people of God formed?
Among the faithful by divine institution there exist sacred ministers who have received the sacrament of Holy Orders and who form the hierarchy of the Church. The other members of the Church are called the laity. In both the hierarchy and the laity there are certain of the faithful who are consecrated in a special manner to God by the profession of the evangelical counsels: chastity or celibacy, poverty, and obedience. [CCCC 178]
What is the consecrated life?
The consecrated life is a state of life recognized by the Church. It is a free response to a special call from Christ by which those consecrated give themselves completely to God and strive for the perfection of charity moved by the Holy Spirit. This consecration is characterized by the practice of the evangelical counsels. [CCCC 192]
What can the consecrated life give to the mission of the Church?
The consecrated life participates in the mission of the Church by means of a complete dedication to Christ and to one’s brothers and sisters witnessing to the hope of the heavenly Kingdom. [CCCC 193]
Paano itinayo ang kaisa-isa, banal, katoliko at apostolikong Simbahan?
Sa Simbahan ay mayroong mga → Layko at → Pari. Lahat ng anak ng Diyos ay may parehong dangal. Sila ay may mga tungkuling magkakatumbas ngunit magkakaiba. Ang misyon ng mga layko ay ihanay ang buong mundo sa kaharian ng Diyos. Ang serbisyo ng paggabay, pagtuturo at pagpapakabanal sa Simbahan ay iniuugnay sa kanilang inordenahang mga ministro (Kleriko). Sa parehong katayuan ay mayroong mga Kristiyano na inilalaan ang kanilang sarili sa Diyos sa kalinisan (buhay na walang asawa), pagdaralita at pagtalima sa isang espesyal na paraan (halimbawa, ang mga relihiyoso at relihiyosa na nag-alay ng buhay sa Diyos).
Ang bawat Kristiyano ay may katungkulang magbigay saksi sa Ebanghelyo sa sarili nilang buhay. Ngunit may kanya-kanyang paraan ang Diyos sa bawat isa. Ipinapadala Niya ang isa bilang isang → Layko, upang maitayo nila ang kaharian ng Diyos sa gitna ng mundo ng pamilya at trabaho. Para magawa ito, ibinibigay ng Diyos sa kanila sa Binyag at → Kumpil lahat ng kinakailangang mga kaloob ng Espiritu Santo. Iniatas Niya sa iba ang tungkulin ng pagiging pastol; dapat nilang gabayan, turuan at pabanalin ang bayan ng Diyos. Ang tungkuling ito ay hindi maaaring italaga ninuman sa kanyang sarili; ang Panginoon mismo ang dapat magpadala sa kanya at, sa pamamagitan ng ordinasyon, magbigay ng Kanyang sariling banal na lakas para sa kanilang pagdaraanan. Sa gayong paraan ay maaari silang kumilos bilang kinatawan ni Kristo at mangasiwa ng mga → Sakramento. [Youcat 138]
Bakit nais ni Jesus na mayroong mga tao na panghabangbuhay na mabubuhay sa pagdaralita, kalinisan at pagtalima (poverty, chastity and obedience)?
Ang Diyos ay pag-ibig. Hinahangad din Niya ang ating pag-ibig. Isang anyo ng mapagmahal na pagbibigay sa Diyos ay ang mabuhay tulad ni Jesus - iyon ay: sa pagdaralita, kalinisan at pagtalima. Ang sinumang namumuhay nang gayon ay malaya ang isipan, puso at kamay para sa Diyos at sa tao.
Paulit-ulit na ganap na nagpasailalim ang indibidwal na mga tao kay Jesus upang maialay niya lahat para sa Diyos "alang-alang sa kaharian ng Langit" (Mt 19:12)-- tulad ng napakagandang mga kaloob gaya ng sariling ari-arian, sariling pagpapasya at pag-ibig ng mag-asawa. Itong buhay ayon sa → Evangelical Counsels (pagdaralita, → Kalinisan at pagtalima) ay nagpapakita sa lahat ng mga Kristiyano na ang mundo ay hindi lahat-lahat. Ang pakikipagtagpo lamang sa banal na nobyo "nang harap-harapan" ang makakapagpasaya sa tao sa huli. [Youcat 145]
Mula sa simula ng monasticism hanggang sa "mga bagong pamayanan" ng ating sariling panahon, ang bawat anyo ng itinalagang buhay ay isinilang sa tawag ng Espiritu na sundin si Jesus na itinuturo ng Ebanghelyo. Para sa iba`t ibang mga nagtatag, ang Ebanghelyo ay ang ganap na panuntunan, samantalang ang bawat iba pang panuntunan ay inilaan lamang upang maging isang pagpapahayag ng Ebanghelyo at isang paraan ng pamumuhay nang buong-buo sa Ebanghelyo ... Ang kanilang mga panata ay inilaan bilang isang kongkretong pagpapahayag ng ang masidhing pag-ibig na ito. [Pope Francis, Letter to consecrated people, 21 Nov. 2014]
