3.24 Ano ang Liturhiya?

Ang → Liturhiya ang opisyal na pagsamba ng → Simbahan.

Ang → Liturhiya ay hindi isang pangyayari na nabubuhay sa mga mabubuting ideya at mahusay na mga awitin. Ang ginagawa at iniimbento ng tao ay hindi Liturhiya. Ito ay tila buhay at lumago sa pananampalataya ng nakaraang mga siglo. Ang pagsamba sa Diyos ay isang banal at kapanapanabik kapag nararamdaman ng tao na ang Diyos mismo ang naririyan sa ilalim ng banal na mga tanda at sa mga panalanging itinatangi at kadalasang matagal na matagal na. [Youcat 167]

Una sa lahat, ang → Liturhiya ay palaging pakikipag-isa kay Jesukristo. Ang bawat Liturhiya, hindi lamang ang pagdiriwang ng Eukaristiya, ay isang maliit na pagdiriwang ng pasko ng muling pagkabuhay. Ipinagdiriwang ni Jesus kasama natin ang pagdaan mula kamatayan patungo sa buhay at binubuksan ito.

Ang pinakamahalagang Misa sa mundo ay ang Misa ng Huling Hapunan kung saan nagdiwang si Jesus sa silid ng Huling Hapunan kasama ang Kanyang mga alagad noong gabi bago Siya mamatay. Inisip ng mga alagad na ipagdiriwang ni Jesus ang pagpapalaya sa Israel mula sa Ehipto. Ngunit ipinagdiwang ni Jesus ang pagpapalaya ng buong sangkatauhan mula sa kapangyarihan ng kamatayan. Noon sa Ehipto ay naligtas ng "dugo ng kordero" ang mga Israelita sa anghel ng kamatayan. Ngayon ay Siya ang naging kordero, at ang Kanyang dugo ang magliligtas sa sangkatauhan mula sa kamatayan. Kaya ang pagkamatay at muling pagkabuhay ni Jesus ang katibayan na maaaring mamatay ang tao, ngunit kanyang makakamit ang buhay. Ito ang tunay na nilalaman ng bawat Kristiyanong pagsamba. Si Jesus mismo ang nagkumpara sa Kanyang pagkamatay at muling pagkabuhay sa pagpapalaya sa Israel mula sa pagkaalipin sa Ehipto. Kaya ang mapagligtas na epekto ng pagkamatay at muling pagkabuhay ni Jesus ay itinalaga bilang misteryo ng paskuwa. Kahalintulad sa nagbibigay buhay na dugo ng kordero sa pag-alis ng mga Israelita sa Ehipto (Ex 12), si Jesus ang tunay na kordero ng paskuwa na nagligtas sa sangkatauhan mula sa kanyang pagkakapulupot sa kamatayan at kasalanan. [Youcat 171]

Ang pinakamalalim na pinagmulan ng → Liturhiya ay ang Diyos, kung saan mayroong walang hanggang, makalangit na kapistahan ng pag-ibig - ang kagalakan ng Ama, ng Anak at ng Espiritu Santo. Dahil ang Diyos ay pag-ibig, nais Niyang makibahagi tayo sa pista ng Kanyang kagalakan at pagkalooban tayo ng Kanyang → pagpapala.

Ang ating makalupang pagdiriwang ng Liturhiya ay dapat maging pagdiriwang na puno ng kagandahan at lakas: 1) Mga pagdiriwang ng Ama na lumikha sa atin - kaya gumaganap ng isang malaking papel ang mga kaloob ng lupa: tinapay, alak, langis at ilaw, amoy ng insenso, banal na musika at magagarang kulay. 2) Mga pagdiriwang ng Anak na nagligtas sa atin - kaya nagagalak tayo sa ating pagkakaligtas, muli tayong humihinga sa pagkikinig sa salita, lumalakas tayo sa pagkain ng Eukaristiyang kaloob. 3) Mga pagdiriwang ng Espiritu Santo na nabubuhay sa atin - kaya ang umaapaw na yaman ng kaginhawaan, kaalaman, tapang, lakas at → pagpapala na nagmumula sa mga banal na pagtitipon. [Youcat 170]

Through the liturgy the Father fills us with his blessings in the Word made flesh who died and rose for us and pours into our hearts the Holy Spirit. At the same time, the Church blesses the Father by her worship, praise, and thanksgiving and begs him for the gift of his Son and the Holy Spirit. [CCCC 221]

In the liturgy of the Church, it is his own paschal mystery that Christ signifies and makes present. By giving the Holy Spirit to his apostles he entrusted to them and their successors the power to make present the work of salvation through the Eucharistic sacrifice and the sacraments, in which he himself acts to communicate his grace to the faithful of all times and places throughout the world. [CCCC 222]

The very closest cooperation is at work in the liturgy between the Holy Spirit and the Church. The Holy Spirit prepares the Church to encounter her Lord. He recalls and manifests Christ to the faith of the assembly. He makes the mystery of Christ really present. He unites the Church to the life and mission of Christ and makes the gift of communion bear fruit in the Church. [CCCC 223]