3.40 A është Sakramenti i Vajimit e njëjta gjë me vajimin e mbramë?

Në Besëlidhjen e Vjetër njeriu gjatë sëmundjes së vet sprovon cakun e forcave të veta dhe njëkohësisht vëren se sëmundja është e lidhur në mënyrë të mistershme me mëkatin. Edhe profetët e kanë vërejtur se ajo mund të kishte edhe një vlerë shëlbuese për mëkatet vetjake dhe të të tjerëve. Kështu sëmundja përjetohej para Hyjit, të cilit njeriu i lutej ta shëronte. [KKKP 313]

Dhembshuria e Jezusit ndaj të sëmurëve dhe shërimet e shumë të sëmurëve janë shenjtë e qartë se me Të ka ardhur Mbretëria e Hyjit dhe pra, fitorja mbi mëkatin, mbi vuajtjen dhe mbi vdekjen. Me mundimet dhe vdekjen e Vet, Ai i jep një kuptim të ri vuajtjes, e cila, nëse bashkohet me të Tijën, mund të bëhet për ne dhe për të tjerët mjet pastrimi dhe shpëtimi. [KKKP 314].

Duke pranuar prej Zotërisë detyrën që t’i shërojë të sëmurët, Kisha angazhohet që ta realizojë këtë detyrë duke u kujdesur për të sëmurët, kujdes ky i shoqëruar me lutje ndërmjetësimi. Mbi të gjitha ajo zotëron një Sakrament të caktuar pikërisht për të mirën e të sëmurëve, të themeluar nga vetë Krishti dhe të përforcuar nga Shën Jakobi: “Është ndokush ndër ju i sëmurë? Le t’i thërrasë udhëheqësit e Kishës! Ata le të luten mbi të duke e lyer me vaj në emër të Zotërisë” (Jak 5, 14-15). [KKKP 315]

The sacrament of the Anointing of the Sick can be received by any Catholic whose health is in a critical state.

One can receive the Anointing of the Sick several times in one’s life. Therefore it makes sense for young people to ask for this sacrament also, if, for example, they are about to undergo a serious operation. On such occasions many Catholics combine the Anointing of the Sick with a (general) confession; in case the operation fails, they want to go to meet God with a clear conscience. [Youcat 243]

The essential ritual by which the sacrament of the Anointing of the Sick is administered consists of an anointing of the forehead and hands with holy oil, accompanied by prayers. [Youcat 244]

Ai mund të mbarështohet vetëm nga meshtarët (Ipeshkvij ose presbiterë). [KKKP 317]

Ai jep hirin e veçantë, i cili bashkon të sëmurin më ngushtësisht me Mundimet e Krishtit, për të mirën e tij dhe për të mirën e mbarë Kishës, duke i dhuruar ngushëllim, paqe, duke i dhënë zemër, si dhe faljen e mëkateve, nëse i sëmuri nuk ka pasur mundësi të rrëfehet. Ky Sakrament, nganjëherë, nëse është vullnesa e Hyjit, kthen edhe shëndetin trupor. Sidoqoftë, ky Vajim e përgatit të sëmurin për kalimin në shtëpinë e Atit. [KKKP 319]

Është Eukaristia të cilën e marrin ata që janë duke u ndarë nga kjo jetë dhe përgatiten të hyjnë në jetën e pasosur. E marrë në orën e kalimit nga kjo botë te Ati, Kungimi, me Trupin dhe me Gjakun e Krishtit të vdekur dhe të ngjallur, është fara e jetës së pasosur dhe forca e ngjalljes. [KKKP 320]

Jesus shows us: Heaven suffers with us when we suffer. God even wants to be rediscovered in “the least of these my brethren” (Mt 25:40). That is why Jesus designated care of the sick as a central task for his disciples. He commands them, “Heal the sick” (Mt 10:8), and he promises them divine authority: “In my name they will cast out demons; … they will lay their hands on the sick, and they will recover” (Mk 16:17–18).

One of the distinctive characteristics of Christianity has always been that the elderly, the sick, and the needy are central to it. Mother Teresa, who cared for those who were dying in the gutters of Calcutta, is only one in a long series of Christian women and men who have discovered Christ precisely in those who were marginalized and avoided by others. When Christians are really Christian, a healing influence goes out from them. Some even have the gift of healing others physically in the power of the Holy Spirit (the charism of healing, charism). [Youcat 242]