1.23 Dlaczego Abraham jest tak ważny?
Abraham miał niemal wszystko, czego chciał, kiedy Bóg pewnego dnia poprosił, by zostawił cały swój dobytek i wyruszył z rodziną do ziemi, którą mu wskaże (Rdz 12, 1)Rdz 12, 1: Pan rzekł do Abrama: Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę.. Bóg obiecał mu liczne potomstwo. Abraham słusznie zaufał Bogu: pomimo podeszłego wieku doczekał się wraz ze swoją żoną Sarą syna Izaaka (Rdz 21, 2-3)Rdz 21, 2-3: Sara stała się brzemienną i urodziła sędziwemu Abrahamowi syna w tym właśnie czasie, jaki Bóg wyznaczył. Abraham dał swemu synowi, którego mu Sara urodziła, imię Izaak..
Chcąc poddać Abrahama najwyższej próbie, Bóg poprosił go, by ten złożył ofiarę ze swojego syna. Pomimo ogromnego smutku Abraham był gotów okazać posłuszeństwo, ale Bóg powstrzymał go w porę. Abraham pokazał, że jego miłość do Boga przewyższała wszystko i dlatego współpracował z Bożym planem. Bóg może działać przez nas wielkie rzeczy, jeśli Mu ufamy i współdziałamy z Nim.
Jak Bóg objawia się w Starym Testamencie?
Bóg ukazuje się w Starym Testamencie jako Bóg, który stworzył świat z miłości i trwa wiernie przy ludziach nawet wówczas, gdy poprzez grzech odchodzą od Niego. Bóg pozwala się doświadczać w historii: zawiera z Noem przymierze ratujące wszystkie istoty żyjące. Powołuje Abrahama, aby go uczynić „ojcem wielu narodów” (Rdz 17, 5) i aby w nim otrzymały błogosławieństwo „wszystkie ludy ziemi” (Rdz 12, 3). Wywodzący się od Abrahama lud Izraela staje się Jego szczególną własnością. Mojżeszowi przedstawia się po imieniu. Jego tajemnicze imię JHWH, czytane najczęściej JAHWE, oznacza „Jestem” (Wj 3, 14). Wybawia Izraela z niewoli egipskiej, zawiera przymierze na Synaju i za pośrednictwem Mojżesza daje mu Prawo. Bóg nieustannie posyła do swojego ludu proroków, aby wzywać go do nawrócenia i odnowienia przymierza. Prorocy zwiastują, że Bóg zawrze kiedyś nowe i wieczne Przymierze, które spowoduje radykalną odnowę i ostateczne zbawienie. To przymierze będzie otwarte na wszystkich ludzi. [Youcat 8]
Które postacie w Piśmie Świętym są głównymi świadkami posłuszeństwa wiary?
Jest wielu świadków, w szczególności dwóch: Abraham, który poddany próbie, uwierzył Bogu (por. Rz 4, 3) i będąc zawsze posłusznym Jego wezwaniu, stał się „ojcem wszystkich tych, którzy... wierzą” (Rz 4,11. 18), i Dziewica Maryja, która urzeczywistniała w sposób najdoskonalszy przez całe swoje życie posłuszeństwo wiary: Fiat mihi secundum Verbum tuum – niech mi się stanie według twego słowa (Łk 1, 38). [KKKK 26]
Jak możemy odpowiedzieć Bogu, gdy się do nas zwraca?
Odpowiedzieć Bogu to uwierzyć Mu. Kto chce wierzyć, potrzebuje „serca pełnego rozsądku” (1 Krl 3, 9). Bóg na różne sposoby próbuje się z nami skontaktować. W każdym spotkaniu z człowiekiem, w każdym kontakcie z przyrodą, w każdym pozornym przypadku, w każdym wyzwaniu, każdym cierpieniu tkwi ukryte Boże przesłanie skierowane do nas. Jeszcze wyraźniej zwraca się do nas w swoim słowie albo głosie sumienia. Mówi do nas jak do przyjaciół. Dlatego jak przyjaciele powinniśmy odpowiedzieć i uwierzyć Mu, całkowicie Mu się powierzyć, uczyć się Go coraz lepiej rozumieć i przyjmować Jego wolę bez zastrzeżeń. [Youcat 20]
