2.42 Ano ang papel na ginampanan ng Simbahan sa Paglilinaw?
Sa ikalabimpitong siglo, ang mga pagpapaunlad sa agham ay humantong sa isang pagtatanong ng pananampalataya. Para sa mga nag-iisip ng Paglilinaw, ang mga pahayag lamang na maaaring napatunayan nang makatuwiran ang tatanggapin bilang totoo. Ang Simbahan at ang papa ay sumailalim sa matinding atake.
Ang pangangatwiran ay nakasentro sa pag-iisip ng tao. Ang (hindi tama) konklusyon ay ang paghahayag na ang Diyos at Kristiyanismo ay kailangang tanggihan. Gayunpaman, ang pananampalataya at agham ay maaaring maging perpektong tugma! Minsan ang panahong ito ay may positibong epekto sa Simbahan. Sa ilang mga bansang Protestante, ang Paglilinaw ay humantong sa higit na kalayaan sa relihiyon para sa mga Katoliko at iba pa. Ngunit kasabay nito ay nariyan ang mga katatakutan ng Rebolusyong Pransya [> 2.43], na batay din sa Paglilinaw.
Kami ay mga nilalang, samakatuwid ay nakasalalay sa Lumikha. Sa Panahon ng Kaliwanagan, sa atheism lalo na ito ay lumitaw bilang isang pagtitiwala kung saan kinakailangan upang palayain ang sarili. Gayunpaman, sa katotohanan, ito ay magiging isang nakamamatay lamang na pagtitiwala kung ang Diyos na Tagalikha ay isang malupit at hindi isang mabuting Nilalang kung siya ay magiging tulad ng mga malupit na tao. Kung, sa halip, mahal tayo ng Lumikha na ito at ang ating pagtitiwala ay nangangahulugang nasa loob ng puwang ng kanyang pag-ibig, sa kasong iyon ay tiyak na ang pag-asa na ang kalayaan. [Pope Benedict XVI, Address to the Roman Seminary, 20 Feb. 2009]
