1.43 Co się dzieje, kiedy umieramy?
Wielu ludzi boi się śmierci. Kiedy umieramy, zawsze jesteśmy sami: zostawiamy za sobą wszystko, co znajome i przechodzimy w nową rzeczywistość. Nasze ciało pozostaje na ziemi, a dusza staje przed Bogiem. Po śmierci zostaniemy skonfrontowani z tym, jak żyliśmy.
Jeśli w naszym życiu staraliśmy się kochać Boga i naszych bliźnich, wejdziemy do nieba (możliwe, że przez czyściec). Tam już na zawsze będziemy szczęśliwi z Bogiem. Tylko ci, którzy świadomie i ustawicznie odrzucają Bożą miłość, pójdą do piekła.
Co znaczy umierać w Chrystusie Jezusie?
Znaczy umierać w łasce Bożej, bez grzechu. Wierzący w Chrystusa, idąc za Jego przykładem, może przemienić swoją własną śmierć w akt posłuszeństwa i miłości do Ojca: „Nauka to zasługująca na wiarę: Jeżeliśmy bowiem z Nim współumarli, wespół z Nim i żyć będziemy” (2 Tm 2, 11). [KKKK 206]
Jak Chrystus pomaga nam przy umieraniu, kiedy Mu ufamy?
Chrystus wychodzi nam naprzeciw i prowadzi nas ku życiu wiecznemu. „Nie śmierć mnie zabiera, lecz Bóg” (św. Teresa z Lisieux). Gdy popatrzymy na cierpienia i śmierć Jezusa, nasze umieranie może stać się łatwiejsze. W akcie zawierzenia i miłości do Ojca możemy powiedzieć „Tak”, podobnie jak to uczynił Jezus w Ogrodzie Oliwnym. Taka postawa nazywa się „ofiarą duchową”: umierający jednoczy się z ofiarą Chrystusa na krzyżu. Kto umiera w takim zawierzeniu Bogu i pojednany z ludźmi, czyli bez grzechu śmiertelnego, jest na drodze do komunii z Chrystusem zmartwychwstałym. Umierając, nie upadniemy niżej niż w Jego ręce. Kto umiera, nie wyrusza w podróż donikąd, lecz wraca do domu ku miłości Boga, który go stworzył. [Youcat 155]
Co dzieje się z nami, kiedy umieramy?
W momencie śmierci oddzielone zostają od siebie ciało i dusza. Ciało ulega rozkładowi, podczas gdy dusza idzie do Boga i oczekuje na ponowne zjednoczenie ze swoim wskrzeszonym ciałem w dniu ostatecznym. Sposób zmartwychwstania naszego ciała jest tajemnicą. Żeby to unaocznić posłużmy się przykładem: patrząc na tulipanową cebulkę, nie potrafimy poznać, w jak piękny kwiat rozwinie się w ciemnej ziemi. Podobnie nic nie wiemy na temat przyszłego wyglądu naszego nowego ciała. Paweł jest jednak pewien: „sieje się mało wartościowe, a zmartwychwstaje chwalebne” (1 Kor 15, 43a). [Youcat 154]
