4.33 Çka është fekondimi artificial dhe nënat surrogate?
Fëmijët janë fryt i një përvoje intime dashurie [> 4.20] mes burrit dhe gruas. Kisha mund të pranojë vetëm procedurat mjekësore që ruajnë lidhjen mes këtij bashkimi dhe lindjes. Prandaj, Kisha hedh poshtë pothuajse të gjitha metodat e fekondimit artificial, ndonëse e kupton shumë mirë pikëllimin e çifteve që nuk mund të bëjnë fëmijë [> 4.32].
What is the Church’s judgment on surrogate motherhood and artificial fertilization?
All assistance in conceiving a child through research and medicine must stop when the common bond of parenthood is loosened and destroyed by the intrusion of a third person or when conception becomes a technological act outside of sexual union in marriage.
Out of respect for human dignity, the Church cannot approve of the technologically assisted conception of a child through artificial insemination or fertilization. Every child has in God’s plan the right to have a father and a mother, to know his parents, and if at all possible to grow up surrounded by their love. Artificial insemination and fertilization with the sperm of another man or the ovum of another woman (heterologous artificial insemination and fertilization) also destroy the spirit of marriage, in which husband and wife have the right to become a father or a mother only through the other spouse. But even homologous artificial insemination and fertilization (in which the sperm and the ovum come from the spouses) make a child the product of a technological procedure and do not allow it to originate from the loving union of a personal sexual encounter. If the child becomes a product, however, then that leads immediately to cynical questions about product quality and product liability. The Church also rejects pre-implantation diagnosis, which is carried out for the purpose of killing imperfect embryos. Surrogate motherhood, too, in which an artificially conceived embryo is implanted into another woman, is contrary to human dignity. [Youcat 423]
Ajo që del më qartë në lindjen e një krijese të re është lidhja e saj e domosdoshme me bashkësinë bashkëshortore, me anë të së cilës burri bëhet baba përmes bashkimit martesor me gruan e tij dhe gruaja bëhet nënë përmes bashkimit martesor me burrin e saj. Plani i Krijuesit është i gdhendur në natyrën fizike dhe shpirtërore të burrit dhe të gruas, dhe si i tillë ka vlerë universale.
Akti në të cilin bashkëshortët bëhen prindër përmes dhuratës reciproke dhe totale të tyre i bën ata bashkëpunëtorë me Krijuesin për të sjellë në botë një qenie të re njerëzore të thirrur në jetën e përjetshme. Një akt kaq i pasur sa që tejkalon edhe jetën e prindërve nuk mund të zëvendësohet nga një ndërhyrje e thjeshtë teknologjike ... Përkundrazi, është detyra e shkencëtarit të hetojë shkaqet e infertilitetit mashkullor dhe femëror, në mënyrë që të parandalojë këtë situatë të vuajtjeve të bashkëshortëve që dëshirojnë të gjejnë tek fëmija i tyre një konfirmim dhe përfundim të vetë-dhënies së tyre reciproke. [Papa Gjon Pali II, Akademisë Papnore për jetën, 21 shkurt 2004]
