3.54 Jaki jest porządek obrządku maronickiego?
Liturgia maronicka ma swoje korzenie w liturgii Starego Testamentu. Współczesne nabożeństwo maronickie składa się z trzech części.
Przygotowanie: Przyszykowanie chleba i wina. Księża modlą się przed mszą, prosząc Boga o przebaczenie grzechów oraz o pomoc w dobrym przeprowadzeniu liturgii. Po tym następuje czytanie Pisma, homilia i wyznanie wiary.
Anafora: Podczas modlitwy eucharystycznej zwanej Anaforą, chleb i wino składane są przed Bogiem, zamieniając się w Ciało i Krew Chrystusa. Tak jak w obrządku łacińskim, następuje modlitwa dziękczynna i błogosławieństwo.
Eucharystia: Podczas tej części mszy wierni przyjmują ciało i krew Chrystusa, zwykle przy pomocy łyżki. Liturgia jest zakończona modlitwami dziękczynnymi i błogosławieństwem.
Co w życiu Kościoła symbolizuje Eucharystia?
Komunia święta jest źródłem i filarem życia w chrześcijaństwie. W Eucharystii Bóg najwyraźniej ukazuje swoją uświęcającą moc względem wiernych. Zawiera się w niej pełnia duchowej siły Kościoła, Chrystusa i Paschy. Więź z Bogiem oraz jedność wspólnoty Kościoła są wyrażane i umacniane przez Eucharystię. Poprzez świętowanie Eucharystii jednoczymy się w boskiej liturgii i otrzymujemy przedsmak życia wiecznego. [KKKK 274]
Jakie istnieją inne nazwy uczty Jezusa z nami?
Rozmaite nazwy wskazują na niezgłębioną tajemnicę: Najświętsza Ofiara, Msza Święta, ofiara Mszy Świętej, Wieczerza Pańska, Łamanie Chleba, Zgromadzenie Eucharystyczne, Pamiątka Męki, Śmierci i Zmartwychwstania, Święta i Boska Liturgia, Święte Misteria, Komunia Święta.
Najświętsza Ofiara, Msza Święta, ofiara Mszy Świętej – ofiara Chrystusa, która udoskonala i przewyższa wszystkie ofiary, uobecnia się w celebracji eucharystycznej. Kościół i wierni sami również swoim poświęceniem włączają się w ofiarę Chrystusa. Słowo „Msza” pochodzi od łac. rozesłanie wiernych. Ite, missa est – Idźcie, jesteście posłani!
Wieczerza Pańska – każda ofiara eucharystyczna jest zawsze tą ucztą, którą Jezus spożył ze swoimi uczniami, a jednocześnie antycypacją uczty, którą Pan będzie celebrował wspólnie z odkupionymi na końcu wszystkich dni. Nie my, ludzie, sprawujemy liturgię. To Pan jest tym, który wzywa na liturgię i jest w niej mistycznie obecny.
Łamanie Chleba – łamanie chleba było żydowską ucztą rytualną, do której Jezus nawiązuje podczas Ostatniej Wieczerzy, aby dać wyraz swojemu poświęceniu „dla nas” (R 8, 32). Przy „łamaniu chleba” uczniowie rozpoznali Go po Jego Zmartwychwstaniu. Mianem „Łamania chleba” pierwotny Kościół określał swoje zgromadzenia eucharystyczne.
Zgromadzenie Eucharystyczne – celebracja Uczty Pańskiej jest wielkim dziękczynieniem wypowiadanym w zgromadzeniu, które jest widzialnym znakiem Kościoła.
Pamiątka Męki, Śmierci i Zmartwychwstania – wspólnota nie tylko celebruje liturgię eucharystyczną, lecz odkrywa i celebruje wciąż na nowo rzeczywistość zbawczego przejścia Chrystusa przez cierpienie i śmierć do życia.
Święta i Boska Liturgia, Święte Misteria – w celebrowanej Eucharystii jedno święto obchodzą Kościół niebiański i ziemski. Ponieważ dary eucharystyczne, w których jest obecny Chrystus, w pewnej mierze są czymś najświętszym na świecie, mówi się również o Najświętszym Sakramencie.
Komunia Święta – ponieważ podczas Mszy Świętej jednoczymy się z Chrystusem i przez Niego ze sobą nawzajem, mówi się o Komunii Świętej (łac. communio - wspólnota). [Youcat 212]
