3.51 Co uważa się za Katolickie Kościoły wschodnie? Czym są „ryty”?
Istnieje tylko jeden Kościół katolicki, w skład którego wchodzą różne Kościoły. Wszystkie one uznają Papieża jako swego zwierzchnika. Główny podział nastąpił w skutek rozpadu Cesarstwa Rzymskiego. Doprowadziło to do powstania Kościoła zachodniego, którego centrum stał się Rzym, czyli Kościoła rzymskokatolickiego. Ponadto, istnieje wiele innych katolickich Kościołów wschodnich.
Ryt (obrządek) to sposób celebracji liturgii. Może być on innych dla każdego Kościoła, a wewnątrz jednego Kościoła może istnieć kilka rytów. Esencja liturgii pozostaje jednak taka sama - centrum Eucharystii jest obecność Jezusa.
Do dwóch najbardziej rozpowszechnionych obrządków należą ryt rzymski lub ryt łaciński oraz ryt bizantyjski lub ryt greckokatolicki, dostępne są one w wielu językach. Inne ważne ryty to ryt koptyjski (Egipt), ryt etiopski, ryt zachodnio-syryjski, ryt wschodnio-syryjski oraz ryt ormiański.
Dlaczego jedyne misterium Chrystusa jest przez Kościół celebrowane według różnych tradycji liturgicznych?
Ponieważ bogactwo misterium Chrystusa jest tak niezgłębione, że żadna tradycja liturgiczna nie może go wyczerpać. Toteż od samego początku bogactwo to znalazło w różnych narodach i kulturach odbicie w szczególnych formach wyrazu, charakteryzujących się przedziwną różnorodnością i komplementarnością. [KKKK 247]
Jakie jest kryterium zapewniające jedność w wielości?
Jest to wierność Tradycji apostolskiej, to znaczy komunia wiary i sakramentów otrzymanych od Apostołów; jest ona oznaczana i zapewniana przez sukcesję apostolską. Kościół jest katolicki: może więc integrować w swojej jedności wszystkie prawdziwe bogactwa kultur. [KKKK 248]
Czy Kościół może zmieniać i odnawiać liturgię?
Istnieją zmienne i niezmienne części składowe liturgii. Niezmienne jest wszystko, co stanowi pierwotny rdzeń, np. Jezusowe słowa ustanowienia Eucharystii. Obok istnieją części zmienne, które Kościół czasami nawet musi zmienić. Tajemnica Chrystusa ma być przecież głoszona i celebrowana po wszystkie czasy i wszędzie. Stąd liturgia musi pasować do mentalności i kultury poszczególnych ludów.
Jezus docierał do całego człowieka: do jego ducha i rozumu, jego serca i woli. Dokładnie tego chce dzisiaj w liturgii. Dlatego w Afryce wygląda ona inaczej niż w Europie, w domach starców inaczej niż podczas Światowych Dni Młodzieży, we wspólnotach parafialnych inaczej niż w klasztorach. Ale musi być widoczne, że jest to jedna liturgia całego Kościoła powszechnego. [Youcat 192]
