4.10 Pse disa të krishterë sillen si hipokritë?
Së pari, është e rëndësishme të kuptohet se askush nuk është i përsosur dhe i lirë nga mëkati, përveç Jezusit dhe Marisë. Edhe të krishterët kryejnë mëkate dhe është e rëndësishme për secilin prej nesh jo vetëm të krenohemi me veprat tona të mira.
Përkundrazi, një i krishterë i mirë është dikush që është i vetëdijshëm për mëkatet e tij dhe që vazhdon të përpiqet të jetojë i dorëzuar para Zotit. Vetëm kur ta kuptoni këtë, ju mund të kuptoni se çfarë do të thotë që Jezusi erdhi të na shpëtojë nga mëkatet tona.
What are the “Five Precepts of the Church”?
(1) You shall attend Mass on Sunday and holy days of obligation and abstain from work or activities that offend against the character of the day. (2) You shall receive the sacrament of Penance at least once a year. (3) You shall receive the Eucharist at least during the Easter season. (4) You shall observe the prescribed seasons of fasting and days of abstinence (Ash Wednesday and Good Friday). (5) You shall contribute to the material support of the Church. [Youcat 345]
What is the purpose of the precepts of the Church?
The “Five Precepts of the Church” with their minimum requirements are supposed to remind us that one cannot be a Christian without making a moral effort, without participating personally in the sacramental life of the Church, and without union with her in solidarity. They are obligatory for every Catholic Christian. [Youcat 346]
Çfarë janë virtytet njerëzore?
Virtytet njerëzore janë përsosje të zakonshme dhe të qëndrueshme të inteligjencës dhe të vullnetit, që rregullojnë veprimet tona, rendisin pasionet tona dhe e vënë në vijë të drejtë sjelljen tonë në përputhje me arsyen dhe fenë. Të fituara dhe të përforcuara me anë të akteve moralisht të mira dhe të përsëritura, pastrohen dhe lartësohen prej hirit hyjnor. [KKKP 378]
Cilat janë virtytet njerëzore kryesore?
Janë virtytet e emërtuar kryesore, që i përmbledhin të gjithë të tjerët dhe që përbëjnë bazat e jetës së virtytshme. Ato janë: maturia, drejtësia, qëndrueshmëria dhe vetëpërmbajtja. [KKKP 379]
Çfarë është maturia?
Maturia e përgatit arsyen të shoshisë, në çfarëdo rrethane, të mirën tonë të vërtetë dhe të zgjedhë mjetet e përshtatshme për ta venë atë në praktikë. Ajo i udhëheq virtytet e tjera, duke u treguar atyre rregullin dhe masën. [KKKP 380]
Çfarë është drejtësia?
Drejtësia qëndron te vullneti i pandryshueshëm dhe i qëndrueshëm për t’u dhënë të tjerëve atë që u takon. Drejtësia ndaj Perëndisë quhet “virtyti i religjionit”. [KKKP 381]
Çfarë është qëndrueshmëria?
Qëndrueshmëria siguron vendosmërinë në vështirësi dhe ngulmimin në kërkimin e së mirës, duke arritur deri te aftësia e mundshme e flijimit të jetës për një çështje të drejtë. [KKKP 382]
Çfarë është vetëpërmbajtja?
Vetëpërmbajtja kontrollon tërheqjen pas kënaqësive, siguron zotërimin e vullnetit mbi instinktet dhe aftëson ekuilibrin në përdorimin e të mirave të krijuara. [KKKP 383]
Why do we have to work to form our character?
We must work at forming our character so that we can freely, joyfully, and easily accomplish what is good. A firm faith in God, in the first place, helps us to do this, but also the practice of the virtues, which means developing within ourselves, with God’s help, firm dispositions, not giving ourselves over to disorderly passions, and directing our faculties of intellect and will more and more consistently toward the good.
The most important virtues are: prudence, justice, fortitude, temperance. These are also called the “cardinal virtues” (from Latin cardo = hinge, or from cardinalis = principal). [Youcat 300]
What are the three supernatural virtues?
The supernatural virtues are faith, hope, and charity. They are called “supernatural” because they have their foundation in God, are directly related to God, and are for us men the way by which we can reach God directly. [Youcat 305]
Nëse [dikush], duke qenë tashmë i ripërtërirë dhe i shfajësuar , i kthehet vullnetarisht jetës së keqe , me siguri nuk mund të thotë: "Unë nuk kam marrë", përshkak të zgjedhjes së tij të lirë ndaj së keqes, ai e ka humbur hirin e Hyjit, që kishte marrë. [Shën Agustini, Për qortimin dhe hirin, Kap. 6: 9 (ML 44, 921)]
